Goed, laten we verdergaan waar we gebleven waren. De brakke dagen namen af, maar helemaal tevreden was ik niet. Hoewel de avonden waarop ik mij niks meer kon herinneren en mij schaamde voor wat ik allemaal had gedaan minder werden, verdwenen ze niet volledig. Dit was niet wat ik wilde. Ik heb meerdere keren uitgesproken dat ik een leven wil leiden waarin ik echt goed voor mezelf zorg en mijn waarden naleef. Dit betekent dat ik niet (weinig) drink, niet rook, geen drugs gebruik en gezond ben. Als het dan toch gebeurt, wil ik dat het een uitzondering is en geen gewoonte. Maar hoe doorbreek ik die gewoonte en waarom zit hij zo diep geworteld? Ik bleef worstelen met mijn goede voornemens en de teleurstelling achteraf, totdat ik de podcast van Jessie Jess beluisterde over mijn toxische relatie met chardonnay en sauvignon. Ik ben ook lid van haar membership SHE FLORE en daar gingen alle andere vrouwen die lid waren een maand lang de uitdaging aan. Er ging een wereld voor mij open. Er zijn meer mensen die hiermee worstelen en het moeilijk vinden. Ik herkende mezelf in hun beweegredenen en besloot mee te doen aan de uitdaging.
Op 12 november 2022 sloot ik me aan bij een groepje vrouwen en begon ik met het voornemen om niet te drinken tot en met kerst. Ondertussen luisterde ik naar nog meer podcasts, las erover en had ik veel interactie met de vrouwen die ook meededen via een groepsapp. Toen was het kerst en mocht de fles weer open. Jippie? Maar zo enthousiast was ik er niet over. Ik dronk wel, maar meer omdat het erbij hoorde. Na de feestdagen dacht ik: "Nee, dit is niet wat ik wil. Ik ga weer stoppen." Maar goed, je besluit dus om niet te drinken. Is daarmee alles opgelost? Zeker niet, nu begint het pas. Ik moet nu al die emoties voelen die ik altijd verdoofde, en daar moet ik doorheen. In eerste instantie dacht ik: "Nu ben ik fit, ik zal meer energie hebben en me kunnen focussen op leuke dingen." Maar mijn onzekerheden kwamen weer naar boven: Ben ik wel sociaal, leuk en gezellig genoeg voor anderen? Word ik nu niet saai? Een enorme angst en twijfel sloegen toe en elke dag dacht ik eraan om toch gewoon weer te gaan drinken. Hier sprak ik ook over met de vrouwen in de groepschat, en een antwoord is me altijd bijgebleven: "Je bent er niet om de ander te vermaken." Dat vond ik confronterend, want dat is dus wat ik doe. Maar hoe vermaak ik mezelf en voel ik me zelfverzekerd genoeg om echt voor mezelf te kiezen? Hier komt de volgende overtuiging naar boven die aan het licht kwam: we moeten met elkaar een bepaalde piek van extase bereiken, en ik ben daar verantwoordelijk voor. Ik merkte dat als ik nuchter aansloot bij vrienden, ik heel onrustig was. Tijdens een gesprek kon ik een soort drang voelen naar sensatie of opwinding. Niet dat ik het zelf per se wilde, maar ik had sterk het gevoel dat het van mij werd verwacht en dat we pas een leuke avond zouden hebben als we die piek bereikten. Normaal gesproken zou ik gaan drinken om die onrust te verminderen en gek te doen om die sensatie te creëren, maar nu heb ik het gevoeld. Ik heb de onrust gewoon laten zijn. Dit was ongemakkelijk en creëerde hele gesprekken in mijn hoofd, en heel eerlijk gezegd heb ik daar nog steeds last van, zelfs na 6 maanden. Het zit diep geworteld, maar de onrust wordt wel minder. Het verschilt ook per situatie en groep. Ik merk nu veel duidelijker of ik me veilig voel en of ik het gevoel heb dat de band met de groep onvoorwaardelijk is. Op momenten dat ik me minder voel, merk ik dat meteen aan mezelf. Dit kan twee dingen betekenen: ofwel ben ik niet meer het type persoon waar ik bij wil zijn en mag ik ze loslaten, ofwel is er in mij nog een wond die ik moet helen.
Ik krijg regelmatig de vraag: "Merk je al verschil nu je niet drinkt, fysiek ofzo?" Maar nee, fysiek merk ik geen verschil. De grootste verschillen die ik merk, zijn het ontbreken van brakke dagen en het ervaren van alle emoties en prikkels. Vooral het ervaren van die emoties was waar ik de afgelopen maanden doorheen moest. Het sluit ook mooi aan bij mijn bedrijf, waarin ik anderen vaak vertel dat alles wat ze voelen er mag zijn. Maar ik had niet door dat er bij mezelf nog zoveel verborgen lag dat ik wegduwde. Dus dat kwam allemaal plotseling naar boven en vroeg om aandacht.
Ook merk ik dat elke keer dat ik naar een feestje of een sociale gelegenheid ben geweest en niet heb gedronken, dit mijn zelfvertrouwen opbouwt. Hiermee bewijs ik aan mezelf dat ik goed genoeg ben zoals ik ben. Ik sta mezelf toe om emoties te voelen. Ik mag er zijn, mijn emoties mogen er zijn, en zelfs dan kan ik plezier hebben, geliefd worden en deel uitmaken van een groep. Nu lukt me dat op een manier waarbij ik mezelf niet naar beneden hoef te praten en anderen niet hoef te behagen ten koste van mezelf. Nu kan ik bij mezelf blijven, mijn grenzen bewaken en opkomen voor wie ik werkelijk ben. Deze reis naar een leven zonder drank heeft me tot nu toe veel geleerd en dichter bij mezelf gebracht. Het doorbreken van mijn gewoontes en het ontdekken van mezelf is niet gemakkelijk geweest, maar het heeft me geholpen om mijn zelfvertrouwen te vergroten en mijn eigenwaarde te versterken. Hoewel ik nog steeds uitdagingen tegenkom en mijn innerlijke criticus blijft bestaan, kijk ik met trots terug op afgelopen maanden.Want begrijp me niet verkeerd, zodra ik door die emoties en onzekerheden heen ben gebroken zit er een hele lading aan energie verstopt die vrij komt. Dan dans ik op een feestje, dan lach ik heb ik plezier en doe ik gek samen met andere. Maar nu niet vanuit de overtuiging dat dit nodig is om gezien te worden. Maar vanuit pure speelsheid.
Comments